مجله هفتگی سایبرنما با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آن‌ها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند.
خبر‌های این هفته‌ی سایبرنما با خبری از ورودِ AMR در سطح سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به صنعتِ خودروهای خودران آغاز می‌شود. دومین خبر این هفته مربوط به روباتیکِ هوشمندِ بازیافت‌کننده است. تکنولوژی‌ای که شاید راهِ حلی برای مسئله‌ی زباله باشد. سایبرنما چندی است که بر اهمیتِ استراتژیکِ کشاورزی هوشمند تاکید می‌کند. در این هفته نیز با معرفی سنسور‌هایی که می‌توانند تشنگی گیاهان را تشخیص دهند، به مسئله‌ی کشاورزی هوشمند پرداخته‌ایم. سپس از پلتفرمی سخن خواهیم گفت که با استفاده از هوش‌های مصنوعی خود به مبارزه با گمراه‌سازی (Disinformation) می‌رود. آیا موفق خواهد بود؟ و آخرین خبر این هفته نیز به هولوگرام‌هایی اختصاص دارد که می‌توانید آن‌ها را لمس کنید و با آن‌ها تعامل کنید. با ما در این شماره همراه باشید.
تلاش ARM برای هدایت سخت‌افزاری و نرم‌افزاری بازار خودروهای خوران
شرکت‌های مختلف در سراسرِ جهان (از چین و ژاپن و کره گرفته تا آلمان و ایتالیا و آمریکا) بر روی خودروهای خودران سرمایه‌گذاری کردهاند و تلاش می‌کنند که بالاترین سطوح خودروهای خودران را تا سال‌های آینده به بازار بفرستند. در این میان هر شرکت و تولید‌کننده‌ای از سخت‌افزار و نرم‌افزار خاص خود بهره می‌برد و این به آن معناست که هر خودرویی از هر تولید‌کننده‌ای ویژگی‌های خاص خود را دارد. در چنین شرایطی ARM با معرفی یک تکنولوژی جدید تلاش کرده است که بازار را به سمت یک پلتفرمِ واحد هدایت کند: یک معماری متن باز که می‌تواند یک پلتفرمِ واحد برای خودروهای خودران باشد و وظایفِ مختلفِ این خودروها در آن پلتفرم تعریف و اجرایی شود. این شرکت اعلام کرده است که با اجرایی‌شدنِ این معماری می‌توان انتظار داشت که حتی پس از تحویل خودرو به مصرف‌کننده، مصرف‌کننده بتواند مانندِ هر کامپیوترِ دیگری ساختار نرم‌افزاری خودروی خودش را تغییر دهد.
روباتیکِ تقویت‌شده با هوش مصنوعی کلید مسئله‌ی بازیافت است
منابع این جهان محدود هستند و ما انسان‌ها هر روز در حال مصرف و تبدیل کردنِ این منابع به زباله هستیم. شاید شما با دورانداختنِ زباله‌ها دیگر به آن‌ها فکر نکنید اما وقتی به حجمِ عظیمِ زباله‌های یک شهر یا کشور بیاندیشیم، درمی‌یابیم که رسیدن به راهِ حلی برای بازیافتِ این زباله‌ها مسیری اجتناب‌ناپذیر است. تا کنون راهِ حل‌های مختلفی برای مسئله‌ی بازیافت آزموده‌شده است اما به نظر می‌رسد واپسین راهِ حل در راه است: سپردنِ فرآیندِ بازیافتِ زباله به روباتیکِ هوشمند. تا کنون در شهر‌ها و کشور‌های مختلفی جداسازی زباله‌ها توسط تکنولوژیِ‌های تشخیص اشیاء و تشخیص بصری آزموده شده است و پژوهش‌ها نشان می‌دهد که نتایج بسیار امیدوار کننده است. یک روباتِ مجهز‌شده به هوش مصنوعی می‌تواند در ساعت بین ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ زباله را تفکیک کند و این رقم برای انسان تنها ۲۰۰ مورد است. طراحی یک زنجیره‌ی تامین و توزیع که به طور کامل هوشمند باشد، می‌تواند زباله‌ها را «واقعا» به طلای کثیف تبدیل کند.
سنسور‌هایی که می‌توانند تشنگیِ گیاهان را تشخیص دهند
انقلاب سایبری و روباتیک در کشاورزی همین اکنون در کشور‌های مختلف (روسیه، لهستان، چین، استرالیا و ایالات متحده) آغاز شده است و روز به روز تکنولوژی‌های جدیدی در این عرصه عرضه می‌شوند که می‌توانند به بهبودِ فرآیند و در نتیجه افزایش کیفیت و کمیت محصولات منجر شوند. یکی از مهم‌ترین تکنولوژی‌هایی که در این فرآیند در حالِ رشد است، سنسور‌های دقیقِ ارزیابی محیطی و زیستی است. یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه نورث‌وسترن توانسته‌اند سنسوری را طراحی کنند که می‌تواند وضعیتِ دقیقِ تشنگی گیاهان را ارزیابی کند و مدیریت ابِ یک مزرعه‌ی بزرگ کشاورزی را به طور کامل به عهده بگیرد. این سنسور با مشاهده و تشخیصِ نحوه‌ی بازتابِ نور از برگ‌های گیاهان تشخیص می‌دهد که گیاهان نیاز به آب دارند یا خیر. طراحی این سنسور‌ها به گونه‌ای است که بسیار ارزان تولید می‌شوند و مصرف انرژی بسیار پایینی دارند بنابراین پیش‌بینی می‌شود که به زودی بسیاری از مزارع بزرگ جهان به چنین سنسور‌هایی مجهز شوند.
یک پلتفرم هوش مصنوعی برای جلوگیری از گمراه‌سازی
ظهور اینترنت و انفجارداده‌ها درجهان همواره همراه با یک نگرانیِ ثابت بوده است: گمراه‌سازی (DisInformation). معمولا در مقابلِ مسئله‌ی گمراه‌سازی راهِ حلِ «سوادِ رسانه‌ای فضای مجازی» مطرح می‌شود اما نیک می‌دانیم که گستره‌ی انبوهِ داده‌ها و وقت‌گیر‌بودنِ صحت‌سنجیِ فردی منجر به آن شده است که حتی متخصصین سوادِ رسانه‌ای نیز گاه و بیگاه به اشتباه بیفتند. راهِ حل، شاید، در چیزی باشد که خودش از جنسِ اطلاعات است: هوش مصنوعی. شرکتِ بلک‌برد در حالِ توسعه‌ی یک پلتفرم است که می‌تواند گمراه‌سازی‌ها را در سطح اینترنت شناسایی کند و به شرکت‌ها یا اشخاصی که در معرض این گمراه‌سازی هستند هشدار دهد. گمراه‌سازی می‌تواند دروغی در مورد یک محصول یا فرد باشد یا می‌تواند یک باورِ خطرناکِ شناختی باشد که امنیتِ ملی یک کشور را تهدید می‌کند. توسعه‌ی چنین پلتفرم‌هایی، در عصری که ناکارآمدی سواد رسانه‌ای ثابت‌شده، یک خطرِ عظیم را در پی دارد: آیا می‌توان همه‌ی «حقیقت» را به یک هوش مصنوعی سپرد؟
هولوگرام‌هایی که می‌توانید آن‌ها را لمس کنید
فیزیکی‌سازی اشیاء سایبری روندی است که در مقابلِ سایبری‌سازی اشیاء فیزیکی انجام می‌شود. در این روند، اشیاء سایبری به جهانِ خارجی و فیزیکی می‌آیند و شکل و شمایلی مانندِ دیگر اشیاء به خود می‌گیرند. تکنولوژی‌هایی مانندِ هولوگرام و واقعیت آمیخته همگی در خدمتِ این روند هستند. عمده‌ی مشکل در روندِ فیزیکی‌سازی اشیاء سایبری مسئله‌ی لمس و لامسه است: این که معمولا این اشیاء فقط نورانی هستند و ما فقط می‌توانیم آن‌ها را ببینیم نه این که لمسشان کنیم. راه‌های گوناگونی برای حل این مشکل (مانندِ دستکش‌های واقعیت مجازی یا تحریک‌پذیری مغز) آزموده‌شده‌اند اما راهِ حلی که این هفته دانشمندانِ دانشگاه گلاسگو عرضه کردهاند، با همه‌ی راهِ حل‌های قبلی متفاوت است: در این تکنولوژی از موتوری استفاده می‌شود که به تشخیص حرکاتِ شما، هوا را به جریان درمی‌آورد و در نتیجه شما فشاری را از سوی «شی» احساس می‌کنید. در این تکنولوژی یک توپ بسکتبالِ مجازی خلق شده است که شما می‌توانید آن را لمس کنید، بچرخانید و حتی پرتاب کنید؛ گویی که یک توپ کاملا واقعی در دست دارید
