سایبرنما – شماره‌ ۲۶

مجله هفتگی سایبرنما از سایبرپژوه  با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آن‌ها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند. آیا بدنِ شما می‌تواند نقشِ کامپیوترِ شما را بازی کند؟ اولین خبرِ این هفته‌ی ما مربوط به تولیدِ مدار‌های جدید و منعطفی است که می‌توانند روی پوستِ شما قرار بگیرند و محاسبات انجام دهند. دومین خبرِ این هفته‌ی سایبرنما به سرمایه‌گذاری جنرال موتورز (یکی از غول‌های خودروسازی ایالات متحده) بر باتری‌های لیتیومی و خودروهای برقی و خودران اختصاص دارد. در ادامه به بررسی پروژه‌ی قدیمی (و دوباره احیاءشده‌ی) الکساندریای مایکروسافت پرداخته‌ایم که شاید انقلابی را در زمینه‌ی دانش بشری فراهم کند. این هفته چهارمین خبر سایبرنما نیز به رژیم غاصب صهیونیستی و استفاده‌ی این کشور از پهباد‌های پرواز جمع اختصاص دارد. در همین راستا کمی به بررسی آینده‌ی جنگ‌افزار‌ها و جنگ‌های آینده نیز پرداخته‌ایم و واپسین خبر این شماره به راهبرد‌ِ کلان دولت انگلستان برای انتقال تکنولوژی‌های هوش مصنوعی اختصاص یافته است. با ما در این شماره همراه باشید.

علم شیمی مدار‌های منعطفِ پوستی را به ارمغان می‌آورد

اگر به خاطر داشته باشید، سایبرنما در یکی از اولین شماره‌های خود و به نقل از موسسه‌ی RAND یکی از مهم‌ترین تکنولوژی‌های آینده را تکنولوژی‌های معطوف به «بدنِ انسان» دانسته بود. تکنولوژی‌های بدن، به طورِ کلی، آن دسته از تکنولوژی‌هایی هستند که تلاش می‌کنند با تغییرات متنوعی در بدنِ انسان (از انگشتان مصنوعی گرفته تا تبدیل کردنِ انسان به یک باتری) بدنِ انسان را تبدیل به رابطِ کاربری‌ای برای ارتباط با جهانِ فیزیکی و سایبری کنند. حال در آخرین خبر‌های عالمِ پژوهش‌های سایبری، دانشگاه استنفورد اعلام کرده است که با استفاده از علمِ شیمی توانسته است مدار‌هایی منعطف و تاشونده بسازد که می‌تواند روی پوست انسان بشیند و کلِ بدنِ انسان را تبدیل به یک کامپیوترِ متحرک کند. هر چند این تکنولوژی هنوز در مرحله‌ی پژوهشی است اما می‌توان انتظار داشت که با تکمیلِ آن ما دیگر نیاز به «ابزا‌ر‌های خارجی‌ای» مانندِ لپ‌تاپ یا تلفن همراه نداشته باشیم و همان طور که در طولِ قرن‌ها تنها راهِ ارتباطیِ ما با جهانِ خارجی بدنمان بوده است، بارِ دیگر، اما به وجهی کاملا متفاوت، به این سنت بازگردیم.

سرمایه‌گذاری جنرال موتورز بر روی لیتیوم

اخبار مربوط به تکنولوژی‌های باتری، با توجه به اهمیتِ باتری‌ها به مثابه‌ی یک پاشنه‌ی آشیل برای تکنولوژی‌های سایبری، همواره برای سایبرنما موردِ توجه بوده‌اند. در همین راستا باید به اطلاع برسانیم که جنرال موتورز یک سرمایه‌گذاری بسیار گسترده را در حوزه‌ی باتری‌های لیتیومی انجام داده است. همان‌طور که هفته‌ی پیش گفتیم، آینده‌ی صنعتِ خودروسازی در حوزه‌ی خودروهای خودران و برقی است و به همین علت جنرال موتورز نیز تلاش کرده است که با سرمایه‌گذاری در حوزه‌ی باتری بتواند خود را در رقابتِ آینده‌ی ماشین‌سازی حفظ کند. رقمِ دقیقِ این سرمایه‌گذاری اعلام نشده است اما منابع گفته‌اند که این سرمایه‌گذاری یک سرمایه‌گذاریِ چند صد میلیون دلاری است. جالب این جاست که خلافِ کمپانی تسلا که منابع لیتیوم را در خارج از خاکِ آمریکا می‌جوید، جنرال موتورز یک معدنِ لیتیوم در کالیفرنیا (که حجمِ آن حدود ۱۵ میلیون تن برآورد می‌شود) را برای سرمایه‌گذاری انتخاب کرده است.

پروژه‌ی الکساندریای مایکروسافت مهم‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کردیم

الکساندریا یکی از پروژه‌های قدیمی (۲۰۱۴) مایکروسافت است که سال‌ها بود خبری از آن نشنیده بودیم. این پروژه در ابتدا به تجزیه و تحلیلِ متن و ساختنِ بیگ‌دیتا بر اساسِ اسنادِ متنی (و بعضا بصری یا صوتی) اختصاص داشت. هدفِ این پروژه استخراجِ دانش از درونِ متن‌های انسانی و طبقه‌بندی صحیحِ آن‌ها بود. در هفته‌ی گذشته الکساندریا بارِ دیگر بر سرِ زبان‌ها افتاده است: این بار به واسطه‌ی استفاده از هوشِ مصنوعی بدونِ ناظرِ انسانی. این پروژه تلاش دارد تا با استفاده از مدل‌های جدیدِ هوش‌مصنوعی، کاوش و استخراج دانش از اسنادِ انسانی را به عهده‌ی خودِ هوش بگذارد تا او با یادگیریِ متون و محتوای آن‌ها، ساختارِ دانش را به خودِ انسان‌ها عطا کند. به طورِ خلاصه کارکردِ الکساندریا این است که یک شبکه‌ی دانشِ منحصر به فرد را ایجاد کند. چنین شبکه‌ی دانشی نه تنها «کارآمد» است بلکه می‌‌تواند به «منبعِ قدرت»‌ تبدیل شود. حتی اگر Windows ویترین مایکروسافت باشد،‌ سال‌هاست که راهبردِ اصلی شرکت مایکروسافت به سمتِ مدیریت دانش و تکنولوژی چرخش کرده است؛ بنابراین مایکروسافتِ حقیقی را باید در پروژه‌هایی مانندِ الکساندریا شناخت.

رژیم صهیونیستی از پهباد‌های پرواز جمع در جنگ غزه استفاده کرده است

اگر تا کنون سلسله‌ یادداشت‌های «جنگ‌افزار‌های آینده» در سایبرپژوه را نخوانده‌اید، لحظه‌ای برای خواندنش تردید نکنید. آن یادداشت‌ها به خوبی توضیح می‌دهند که مسیرِ جنگ‌های آینده چه خواهد بود و ما همین امروز نیز شواهدِ آن را به خوبی می‌بینیم. پس از آن که نیروی زمینی جمهوری اسلامی «سامانه‌ی پرواز جمع» پهباد‌های هوشمند را معرفی کرد، در هفته‌ی گذشته روشن شد که رژیم غاصب صهیونیستی سامانه‌ای کاملا مشابه را برای شکارِ نیروهای حماس در حمله‌ی اخیر به غزه عملیاتی کرده است. سامانه‌ی اسرائیلی بدونِ دخالتِ هیچ ناظرِ‌انسانی هدف را شناسایی می‌کند و به آن حمله می‌کند. به بیانِ دیگر، این خودِ ماشین‌ها هستند که به این نتیجه می‌رسند که به چه هدفی شلیک کنند و به چه هدفی شلیک نکنند نه این که یک اوپراتورِ انسانی آن‌ها را کنترل کند و برای هر شلیک به آن‌ها دستور دهد. با گسترشِ تکنولوژی‌های هوش مصنوعی زمینِ جنگ و نحوه‌ی جنگ‌های آینده به طورِ کامل تغییر خواهد کرد. در آینده‌ای نه چندان دور اقتدار و امنیتِ نظامیِ هر کشوری بازبسته به توانایی‌های هوشِ مصنوعیِ آن کشور خواهد بود و لاغیر.

سرمایه‌گذاری جدیدِ انگلستان برای انتقال تکنولوژی‌های هوش مصنوعی

تحرکاتِ راهبردیِ کشورِ انگلستان در زمینه‌ی هوش مصنوعی و تکنولوژی‌های سایبری روز به روز در حالِ افزایش است. به نظر می‌آید که پس از آغازِ رسمیِ نبردِ سردِ هوش مصنوعی میانِ چین و ایالات متحده، دولت انگلستان به عقب‌ماندگی خودش واقف شده است و تلاش می‌کند که با سرمایه‌گذرای برای انتقال تکنولوژی این فاصله‌ی ایجاد شده را جبران کند. در حالی که در شماره‌ی ۲۲ سایبرنما از سرمایه‌گذاری ۳۰۰ میلیون دلاری دولت انگلستان برای انتقال تکنولوژی از IBM سخن گفتیم، این بار دولتِ انگلستان با NVIDIA قراردادی صد میلیون دلاری و ۱۵ ساله را منعقد کرده است که به واسطه‌ی آن یک ابر کامپویتر در انگلستان مستقر خواهد شد و محورِ آن تکنولوژی‌های سایبریِ پزشکی (با تاکید بر هوش مصنوعی) است. جالب است بدانید که NVIDIA در تولیدِ واکسنِ آسترازنکا با این شرکت همکاری داشته است. این شرکت توانایی‌های هوش مصنوعی خود را در اختیار واکسن‌ساز قرار داده است تا آزمایش‌ها و شبیه‌ساز‌های تاثیر واکسن با سرعتِ بیش‌تری پیش‌رود. باید دید که آیا انگلستان می‌تواند به ضلعِ سومِ مسابقه‌ی هوش مصنوعی تبدیل شود یا خیر!