سایبرنما – شماره ۷

سایبرپژوه– مجله هفتگی سایبرپژوه با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آن‌ها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند. در این شماره ابتدا به خبر تولید روبات های نرم می پردازیم که گستره جدیدی را در برابر صنعت روباتیک می گشاید. در ادامه به خبر دیگری مرتبط با باتری‌ها می پردازیم که انرژی خود را از خورشید می گیرند اما خورشیدهای مصنوعی! پس از آن به خبر شبیه سازی حرکات دست می پردازیم که گام مهمی در صنعت روباتیک دنیاست. اما خبرهای مربوط به هوش مصنوعی نیز در بسته خبری این هفته جاخوش کرده اند؛ هوش مصنوعی دالی رویای جان دار کردن متن‌ها را محقق کرد، حالا متن‌های شما می توانند به تصویر یا ویدئو تبدیل شوند! ناگفته نماند که رقابت سنگین میان کمپانی های بزرگ فناوری برای تصاحب پلتفرم های هوش مصنوعی همچنان ادامه دارد و در نهایت برای علاقه مندان به زندگی در این دنیا حتی پس از مرگ خبر جالبی خواهیم داشت.
با ما در این شماره همراه باشید.

1. دورخیزِ ناسا برای تولیدِ ربات‌های نرم و قابلِ انعطاف

امروزه تکنولوژی‌های سایبری تمامِ تلاشِ خود را برای استفاد‌ه‌ی بهینه از دیگر شاخه‌های تکنولوژی انجام می‌دهند. یکی از این شاخه‌های مهم نانوتکنولوژی است. نانوتکنولوژی می‌تواند در شکل‌دادن به بافت خارجی بسیاری ازتکنولوژی‌های سایبری موثر باشد و استحکام این بافت را تضمین کند. اما علاوه بر بافت خارجی، نانوتکنولوژی می‌تواند مسیر‌های جدیدی را برای تولیدِ تکنولوژی‌های سایبری مهیا کند. اخیرا ناسا در یک پروژه به دنبال تولید روبات‌هایی «نرم»، «انعطاف‌پذیر»‌ و «لزج» است. این روبات‌ها می‌توانند در شرایطِ سختِ خارج از زمین یا شرایطِ خاصی مانندِ زمین‌لرزه عملکرد بهتری داشته باشند. پیش‌بینی می‌شود که بازارِ روبات‌های نرم تا ۲۰۲۴ به ۲.۱۶ میلیارد دلار برسد. پژوهشگران اعتقاد دارند که روبا‌ت‌های نرم خلافِ اسمِ معصومانه‌شان، احتمالا کاربرد‌های نظامی ناشناخته‌ای دارند.

2. خورشید مصنوعی منبعِ جدیدی برای انرژی خواهد بود

خورشید منبع انرژی کره‌ی زمین است و همه‌ی ما وابسته به این ستاره‌ی پرنور هستیم اما چه می‌شود اگر ما «خورشید‌ مصنوعی» خودمان را داشته باشیم؟ محققان کره‌ای اعلام کرده‌اند که توانسته‌اند برای ۲۰ ثانیه یک خورشیدِ مصنوعی‌ای با بیش از ۱۰۰ میلیون درجه‌ی سیلیسیوس را فعال نگاه دارند. این درجه حتی بالاتر از دمای خورشیدِ منظومه‌ی ماست و بالاترین رکوردِ تولیدِ انرژیِ خورشید‌های مصنوعی محسوب می‌شود. رقابتِ شدیدِ میان کره و چین برای تولیدِ خورشیدِ مصنوعی بیش از هر چیز به جهتِ نیازِاین دو کشور برای دست‌یافتن به منابعِ جدیدِ انرژی است. مسئله این نیست که نفت تا چند صد سال آینده تمام خواهد شد بلکه مسئله این است که انرژی‌های جدید و پایداری تا چند دهه‌ی دیگر جایگزین خواهند شد. در آینده‌ای نسبتا دور و با توسعه‌ی خورشید‌های مصنوعی وابستگی تکنولوژی‌های سایبری به باتری‌های لیتیومی نیز مرتفع خواهد شد زیرا «همیشه خورشیدی هست که به آن‌ها انرژی دهد».

3. بیوسنسور ابزار جدیدِ تشخیص حرکاتِ بدن شبیه‌سازی بدن در فضای مجازی را ساده‌تر می‌کند

به طور کلی سه رویکرد عمده برای استغراق در جهان‌های مجازی وجود دارد: ۱) ضبط حرکات بدن توسط دوربین، ۲) تشخیص سیگنال‌ها‌ی مغزی و ۳) تشخیصِ سیگنال‌های عصبیِ اندام‌ها. ابزارِ معرفی‌شده توسطِ‌ محققان دانشگاه کالیفرنیا مبتنی بر رویکرد سوم به پیش رفته‌اند و یک ابزار کارآمد برای  تشخیص حرکات دست را تولید کرده‌اند. این دستگاه می‌تواند سیگنال‌های ارسال‌شده از مغز به دست‌ها را تشخیص دهد و و حرکاتی که دست باید انجام دهد را در یک فضای شبیه‌سازی‌شده‌ی مجازی (یا حتی یک دستِ روبوتیک) پیاده‌سازی کند. در نتیجه این دستگاه نه تنها نیاز معلولین به دست را برطرف می‌کند بلکه نیاز گیمر‌ها به دسته‌ی بازی را هم برطرف می‌کند.

4. هوش مصنوعی‌ای برای تولید تصویر از متن

چه می‌شود اگر متنی بنویسیم و آن متن به صورت خودکار تبدیل به یک ویدئو شود؟ مثلا بنویسیم «یک پستِ سایبرپژوه که در آن یک کودک در حال بازی ویدئویی است و مادرش موهای او را نوازش می‌کند» و بلافاصله آن چیزی که نوشته‌ایم تبدیل به یک عکس یا ویدئو شود. این آرزو دیگر خیلی هم دور از دسترس نیست. در حالِ حاضر هوش‌های مصنوعی می‌توانند به راحتی این کار را انجام دهند: ما به آن‌ها متن می‌دهیم و آن‌ها به ما عکس یا ویدئو تحویل می‌دهند. «دالی» (زیر نظر الون ماسک) یکی از این هوش‌های مصنوعی است که می‌تواند کپشن‌های متنی را بخواند و با توجه به تجربیاتِ خودش یک تصویر از متن را تولید کند. تصویرِ کنارِ این متن توسط دالی و با این کپشن تولید شده است: «یک پنجره‌ی رنگی با تصویری از توتِ آبی». یکی از ابعادِ مهمِ زندگی و تمدنِ آینده‌ی فضای مجازی همین قابلیتِ «کن‌فیکون» است؛ قابلیتی که ریشه‌های مهمِ الهیاتی و دینی تمدن سایبری را یادآوری می‌کند.

5. آمازون در تعقیبِ اینتل: پلتفرم‌های هوش مصنوعی

در شماره‌ی سوم مجله‌ی هفتگی سایبرپژوه از استراتژی کلانِ Intel  برای عرضه‌ی یک پلتفرم هوش مصنوعی سخن گفتیم. پلتفرمی که کاربران آن به صورتِ اشتراکی و ابری داده‌های خود را بر روی آن بارگزاری می‌کنند و هوش مصنوعی بر روی داده‌ها تحلیل انجام می‌دهد. پس از اعلامِ آن خبر آمازون بلافاصله واکنش نشان داد و از طراحی یک پلتفرم هوش مصنوعی خبر داد. با اعلامِ این خبر توسط محمد فروغ پیش‌بینی می‌شود که طی ۳ الی ۴ سالِ آینده جنگِ عظیمی میانِ کمپانی‌های مشهور برای به دست گرفتنِ پلتفرمِ اصلیِ هوشِ مصنوعیِ ابری صورت بگیرد. پلتفرم‌های هوشِ مصنوعیِ ابری می‌توانند «اکوسیستمِ فضای مجازی» را ایجاد کنند و همان‌طور که در مطلبِ مربوط به Intel گفتیم، صاحبِ چنین اکوسیستمی قدرتِ بسیار زیادی خواهد داشت. پژوهشگران بر این عقیده‌اند که دولت‌هایی چون ایالات متحده و اسرائیل نیز پروژه‌های پلتفرمِ هوشِ مصنوعیِ خود را در سکوتِ خبری پیش می‌برند.

6. زندگی پس از مرگ: این بار در قالب یک رباتِ چت

ترس از مرگ در انسان‌ها نهادینه است و تکنولوژی‌های سایبری نیز تلاش می‌کنند تا جای ممکن این مرگ را عقب بیاندازند یا آن را به طورِ کامل متوقف کنند. اخیرا مایکروسافت پتنتی را ثبت کرده است که پژوهشگران آن را «پتنتِ زندگیِ پس از مرگ» خوانده‌اند. آن طور که در این پتنت ثبت شده است، مایکروسافت در حالِ اجرای پروژه‌ای است که بتواند با استفاده از «داده‌های اجتماعیِ‌ انسان‌ها» یک پروفایلِ مجازی مبتنی بر هوشِ مصنوعی را برای کاربران مختلف تولید کند. این پروفایل همان علائق، همان لحنِ صدا، همان تصویر و همان تفکراتِ کاربرِ اصلی را دارد: یک آینه‌ی روباتیک از آدم‌های حاضر در فضای مجازی. این پروفایل رفتار‌های کاربر را رصد می‌کند و «شخصیتِ کاربر» را یاد می‌گیرد.  روشن است که این روبات می‌تواند پس از مرگِ کاربر مطابق با شخصیتِ همان کاربر جایِ او را بگیرد.