مجله هفتگی سایبرنما با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آنها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند.
💠 خبر‌های این هفته‌ی سایبرنما با یک پروژه‌ی عظیم در چین آغاز می‌شود: ساختِ بزرگ‌ترین سازه‌ی چاپِ سه بعدی بدونِ دخالتِ انسان و تنها با استفاده از روبات‌های ساختمانی.
💠 سپس به گله‌ی پهپادی‌ای می‌پردازیم که می‌تواند در شرایطِ نامساعدی مانند یک جنگل به صورتِ هماهنگ، هوشمند و بدونِ دخالتِ انسانی پرواز موفقیت‌آمیز انجام دهد.
💠 سومین خبر این هفته‌ی سایبرنما به همکاری گوگل با کارخانه‌ی ماشین‌سازی فورد جهتِ تامینِ اتوماسیون هوشمندِ این کارخانه اختصاص دارد.
💠 در ادامه از از تصمیمِ کره‌ی جنوبی برای ساختِ «سئول متاورس» (نسخه‌ی متاورسیِ شهرِ سئول) خبر خواهیم داد.
💠 و در آخرین خبر این هفته به لزوم مقررات‌گذاری در مورد استخدامِ انسان‌ها توسط یا به واسطه‌ی هوشِ مصنوعی خواهیم پرداخت؛ اتفاقی که دیر یا زود در کشورمان شاهدِ آن خواهیم بود.
از ربات‌های سد‌ساز تا ربات‌های ماه‌ساز
پرینت سه بعدی یکی از تکنولوژی‌های مهم و تاثیرگذار در حوزه‌های مختلف صنعتی (از ساختمان‌سازی گرفته تا صنایعِ غذایی) است. این روز‌ها پرینت سه بعدی تقریباً می‌تواند هر چیزی را بسازد. بنابراین عجیب نیست که ما خبری از سد‌سازی در چین با استفاده از پرینت سه بعدی بشنویم. آن‌چه که خبر این هفته‌ی ما را به یک خبر مهم تبدیل می‌کند عدمِ استفاده از هیچ کارگرِ انسانی در ساختِ این سد است. چین اعلام کرده است که این سد توسطِ تکنولوژی پرینت سه بعدی و روباتیکِ هوشمند طی ۲ سال آینده در فلات تبت احداث خواهد شد. با افتتاحِ سدِ یانگکو، این سازه با ۱۸۰ متر ارتفاع بزرگ‌ترین ساخته‌ی سه بعدیِ جهان خواهد بود. رتبه‌ی دوم این لیست ساختمانی در دوبی است که تنها ۶ متر ارتفاع دارد. برای ساخت این سد یک سیستمِ متمرکز هوشمند تعبیه شده است که تمامِ مراحل ساخت سازه زیر نظر آن انجام خواهد گرفت. هیچ انسانی در مراحل ساخت دخیل نخواهد بود و تمامِ مراحل به عهده‌ی روبات‌های غول‌پیکر ساختمانی خواهد بود. تحلیل‌گران این تکنولوژی را به عنوان مقدمه‌ای جهت ساخت و ساز در ماه یا مریخ دانسته‌اند زیرا روبات‌ها و پرینت سه بعدی بهترین راهِ حل برای ایجاد محلِ زندگیِ انسان‌ها در محیط‌هایی است که خودِ انسان نمی‌تواند به سادگی درآن‌ها بقای خود را حفظ نماید.
گله‌های پهپادی در جنگل حکم‌فرمایی می‌کنند
تکنولوژی گله‌های روباتیک (یا هوشِ مصنوعی ازدحامی) یکی از روند‌های مهمِ روباتیک و هوش مصنوعی است. در این تکنولوژی به جای آن که تمرکز بر انجامِ «یک کار توسطِ یک هوش یا روبات» باشد، تمرکز بر انجامِ «کار‌های مختلف به صورتِ هماهنگ توسطِ تعدادِ زیادی هوش یا روبات» است. کشور‌های مختلف (حتی ایران) تلاش می‌کنند که با توسعه‌ی این تکنولوژی حوزه‌های گوناگونِ صنعتی، کشاورزی، نظامی و … را توسعه دهند. پژوهشگران یک دانشگاه چینی توانسته‌اند با الهام از پرواز پرندگان در میانِ جنگل‌های انبوه، یک سیستم ازدحامی پهپادی (پرواز جمع) را توسعه دهند که در آن ۱۰ پهپاد به صورت همزمان در میانِ درختانِ انبوه یک جنگل جولان می‌دهند. فیلم‌ها، تصاویر و مقالاتی که از آزمایش این سیستم منتشر شده است، خیره‌کننده است. تا پیش از این گله‌های پهپادی (مانند گله‌ی پهپادیِ اسرائیل) صرفاً در مناطقِ شهری (که از پیش نقشه و داده‌های مربوط به آنها موجود بود) می‌توانستند پرواز کنند اما تکنولوژی چینی می‌تواند در یک محیطِ به اصطلاح «وحشی» (که هیچ گونه شناساییِ قبلی از آن صورت نگرفته) پروازِ موفقیت آمیز داشته باشد. به گفته‌ی سازندگان این گله، مهم‌ترین استفاده از این گله در زمینه‌ی پهپاد‌های نجات خواهد بود اما همگان می‌دانند که پهپاد‌های گله‌ای یکی از مهم‌ترین سلاح‌ها از میانِ جنگ‌افزار‌های آینده هستند.
کارخانه‌ی خودروسازی فورد به گوگل مجهز می‌شود
سایبرنما بارها و بارها بر روی اهمیتِ لجستیک و اتوماسیون هوشمندِ تولیدی-صنعتی تاکید کرده است؛ چه این که به زعمِ ۹۲ درصدِ تصمیم‌گیران در حوزه‌ی فناوری اطلاعات، اتوماسیون هوشمند حیاتی است و آینده‌ی صنعت بدان بازبسته است. بنابراین می‌توان انتظار داشت که صنایعِ مختلف با سرعتِ فزاینده‌ای به موجِ اتوماسیون هوشمند بپیوندند. چند ماه پیش بود که NVIDIA همکاری لجستیکی خودش با BMW را اعلام کرد. هفته‌ی گذشته و در راستای روندِ مورد اشاره، همکاری فورد و گوگل نیز اعلام شد. سیستم ابری گوگل برای تامینِ اتوماسیون هوشمند دو ستونِ اصلی دارد: موتورِ پردازش داده‌ی تولیدِ صنعتی و ارتباطاتِ تولیدِ صنعتی. این دو ستون مجموعه‌ای از امکانات مانند تحلیلِ هوشمندِ داده، پیش‌بینی‌پذیری و مدیریتِ هوشمند ذخایر و تولیدات را میسر می‌سازد. لجستیکِ هوشمند نه تنها بر یک کارخانه بلکه بر تامین‌کنندگان موادِ اولیه‌ی یک کارخانه نیز تاثیر می‌گذارد. بنابراین اعلام شده است که تامین‌کنندگانِ فورد نیز به بازی اتوماسیونِ هوشمندِ گوگل-فورد دعوت شده‌اند. گوگل پلتفرمِ ابری خودش را تا حدی توسعه داده است که نه تنها برای یک کارخانه‌ی خاص، بلکه برای همه‌ی کارخانه‌های جهان قابلِ استفاده باشد. آیا در آینده‌ی نزدیک نه تنها شهروندان که تولیدکنندگانِ ایرانی نیز به پلتفرم‌های خارجی متکی خواهند بود؟ چه زمانی وقتِ توسعه‌ی پلتفرم‌های لجستیک هوشمندِ داخلی فراخواهد رسید؟
سئول در پیِ تبدیل‌شدن به یک متاورس است
از زمانی که فیسبوک حضورِ خودش را در صنعتِ متاورس اعلام کرد، بین شرکت‌ها و دولت‌ها رقابتِ شدیدی برای اعلامِ حضور در این صنعت به راه افتاده است. همگان می‌خواهند برای متاورس‌های خودشان (پروژه‌هایی که معمولاً حتی قبل از اعلام فیسبوک به راه افتاده بودند) تبلیغات کنند و پیشاپیش سهمی از کاربرانِ بالقوه‌ی آینده را جذب نمایند. در همین راستاست که پروژه‌ی «سئولِ متاورس» نیز به خبری پرهیاهو در هفته‌ی گذشته تبدیل شد. سئول و کره‌ی جنوبی در پی آن است که با استفاده از تکنولوژی دوقلو‌های دیجیتال، واقعیتِ مجازی (VR) و هم‌افزایی خدماتِ شهری در یک شهرِ متاورسی، تجربه‌‌ای نوین از «واقعی-مجازی» را در متاورس ارائه دهد. خلافِ بسیاری از متاورس‌های دیگر مانندِ فیسبوک یا بایدو، مزیتِ نسبی سئولِ مجازی در ادغامِ آن با سئولِ فیزیکی است. این ادغام می‌تواند یک رخدادِ شگفت‌انگیز از «زندگی در کره» را به کاربران عرضه کند. به طورِ مثال یکی از اهداف اصلی توسعه‌ی سئول متاورسی ایجاد زیرساخت برای «دورکاری متاورسی» و تغییرِ مفهومِ «کار» در عصرِ سایبری است. دولت کره اعلام کرده است که قصد دارد طی ۵ سال آینده زیرساخت‌های لازم برای تحقق چنین شهری را فراهم کند اما تاریخ دقیقی از افتتاح سئول متاورسی اعلام نشده است.
استخدامِ انسان‌ها توسطِ هوش‌های مصنوعی نیازمندِ مقررات‌گذاری است
گسترش و نفوذِ هوش مصنوعی تا بدان جا پیش رفته است که امروزه کشور‌های پیشرو در هوش مصنوعی، از هوش‌های مصنوعی در نقشِ مصاحبه‌کنندگان برای استخدام بهره می‌برند. با افزایشِ داده‌های موجود از کارمندان در فضای اینترنت (مانند سرویسِ LinkedIn) استفاده از هوش‌ها برای تحلیلِ داده‌های مربوط به سابقه‌ی کار منطقی‌ترین راهِ حل به نظر می‌آید. هم‌چنین، بر اساسِ پژوهش‌ها ۶۹ درصد از شرکت‌هایی که از هوشِ مصنوعی در اتوماسیون خود بهره می‌برند، فرآیندِ سنجشِ رزومه‌های ارسالی را به هوش‌های مصنوعی سپرده‌اند. ۴۹٪ از این شرکت‌ها حتی تصمیمِ هوش مصنوعی برای استخدام یا عدمِ استخدام یک کارمند را در تصمیم‌گیری نهایی لحاظ می کنند. به همین علت است که کشور‌های پیشرو (مانندِ شورای شهر نیویورک، کمیسیون اروپایی و هم‌چنین ایالاتِ کالیفرنیا) با ابراز نگرانی در موردِ سوگیری‌های تشخیصی و شناختیِ هوش‌های مصنوعی در پیِ مقررات‌گذاریِ استخدام به واسطه‌ی هوش مصنوعی هستند یا مقررات‌های مرتبط با این موضوع را تا کنون وضع کرده‌‌اند. به نظر می‌آید که موجِ استخدام به واسطه‌ی هوش مصنوعی تا چند سال آینده ایران و فرآیندِ داخلی اقتصادِ ایران را نیز دربنوردد. بنابراین می‌باید پیش از وقوعِ مشکلاتِ ناشی از دخیل‌شدنِ هوش مصنوعی در فرآیندِ استخدام، مقررات‌های متناسب با آن را از پیش وضع کرد.
