مجله هفتگی سایبرنما با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آن‌ها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند. خبرهای این هفته‌ی سایبرنما با معرفی سرویس شبیه‌‌ساز فیزیک انویدیا آغاز می‌شود: رقابتِ غول‌ها برای فتح جهانی روباتیک. سپس از رکوردشکنی کشور ژاپن در زمینه‌ی سرعت اینترنت و دلایلِ این اتفاق خواهیم گفت: اینترنتی با توانِ انتقالِ ۴۰ ترابایت داده در هر ثانیه. سومین خبر این هفته‌ی سایبرنما مربوط به متاورس‌ها و یک تکنولوژی جذاب برای خلق شخصیت‌های مصنوعی و هوشمند است. در ادامه به معرفی ناوگان لجستیکی جدید و خودران کمپانی والمارت (ابرشرکت خرده‌فروش در ایالات متحده) خواهیم پرداخت و در آخرین خبر این هفته از هوش مصنوعی‌ای سخن خواهیم گفت که می‌تواند مصالحه‌کننده میان مالک و مستاجر باشد. با ما در این شماره همراه باشید.
سایبر نما ۴۳: انویدیا هم به مسابقه شبیه‌سازی فیزیک پیوست
همه‌ی ما به خوبی می‌دانیم که چه کارهایی از دست روبات‌ها برمی‌آید: آن‌ها می‌توانند آشپز باشند، قاتل باشند، ضابط اجتماعی باشند، کشاورز باشند و … . روبات‌ها به لطف توسعه‌ی هوش‌های مصنوعی می‌توانند همه‌ی این کارها را انجام دهند اگر، و فقط اگر، بتوانند در جهان فیزیکی پیرامونِ ما و تحت قوانین فیزیک به عمل بپردازند. برای ما انسان‌ها قوانینِ فیزیک چیزی است که از کودکی با آن آشنا هستیم اما برای روبات‌ها این‌طور نیست: آن‌ها باید تک به تک مسائلی مانند جاذبه، ارتفاع، شتاب و … را یاد بگیرند و به همین دلیل آن‌ها نیازمندِ مدارسی هستند که این آموزش به آن‌ها ارائه شود و چه جایی بهتر از یک محیطِ مجازی برای چنین آموزشی؟ پس از آن که دیپ‌مایند اعلام کرد یک پلتفرم آموزش قوانین فیزیک برای هوش مصنوعی را توسعه می‌دهد، اندویدیا نیز این هفته اعلام کرد که پلتفرمی مشابه را برای آموزش قوانین فیزیکی به هوش‌های مصنوعی توسعه داده است. گفته شده است که این پلتفرم‌های دوقلوی دیجیتالی بیش از هر چیز در خدمت توسعه‌ی صنایع خواهند بود تا هوش‌های مصنوعی با استفاده از یادگیری ماشینی بتوانند محیط کاری خود را پیش از آن‌که حتی بدل به یک روبات شوند، یاد بگیرند.
معنای جدیدی از اینترنت پرسرعت: ۳۱۹ ترابیت بر ثانیه در سایبر نما ۴۳ بخوانید
به نظر شما ما در آینده به چه سرعتی از اینترنت نیاز داریم؟ چند گیگ؟ چند ده گیگ یا چند صد گیگ؟ نظرتان در مورد چند صد ترابیت بر ثانیه چیست؟ اصلا چرا باید به اینترنتی با سرعت ترابیتی فکر کنیم؟ معمولا ما در روز بیش از چند گیگ تبادل داده نداریم پس برای چه باید به اینترنتی فکر کنیم که چند صد ترابایت را می‌تواند در یک ثانیه منتقل کند؟ سوال‌های کلیدی جواب‌های کلیدی را هم به ارمغان می‌آورد: زیرا ما در آینده به چنین حجمی از داده نیاز خواهیم داشت. خوانندگان سایبرنما به یاد می‌آورند که چند هفته پیش ما از تکنولوژی استغراق ورزشی اینتل صحبت کردیم: تکنولوژی‌ای که تجاری شده است و در هر ثانیه ۴۵ گیگابایت دیتا را منتقل می‌کند. این یعنی شما برای استفاده از این تکنولوژی همین امروز باید یک اینترنت ۴۰۰ گیگابیتی داشته باشید. حال این نکته را در نظر بگیرید که تکنولوژی اینتل یک تکنولوژی ابتدایی است و متاورس‌ها به مراتب حجم دیتای بیشتر و سرعت بیشتری را طلب می‌کنند و این نکته دقیقا کلیدِ رکورد‌زنی جدیدِ اینترنت ۳۱۹ ترابیتی ژاپنی است؛ اینترنتی که می‌تواند در هر ثانیه ۴۰ ترابایت داده را منتقل کند. شبکه‌های پرسرعت بستر اصلی جهان‌های خیالین و متاورس‌ها خواهند بود.
شخصیت‌های متاورسی نیازمندِ هوش‌های متاورسی هستند
همان‌طور که یپش‌بینی می‌شد، با تغییر برند فیسبوک به «متا» مسئله‌ی متاورس‌ها ناگهان جدی شد و خبرهای مختلفی در این زمینه به گوش می‌رسد. ما اکنون در دوره‌ای مانند سالِ ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ هستیم که آرام آرام نام شبکه‌های اجتماعی را می‌شنیدیم و هر روز اتفاقی جدید در این حوزه را به چشم می‌دیدیم. اتفاقی مشابه با آن روزگار را در سه الی چهار سال آینده نیز تجربه خواهیم کرد: رشد بازار متاورس‌ها و معرفی تکنولوژی‌های جدیدی که هر کدام به سهم خودشان این بازار را شکل خواهند داد. بی‌شک، عصرِ شبکه‌های اجتماعی گذشته است و ما به عصرِ متاورس‌ها پا گذاشته‌ایم. یکی از مسائل متاورس‌ها «شخصیت‌های متاورسی» خواهد بود. یعنی شخصیت‌هایی که یک انسان آن‌ها را هدایت نمی‌کند بلکه توسط هوش‌های مصنوعی هدایت و مراقبت می‌شود. در همین راستا کمپانی Inworld که هفته‌ی گذشته موفق به جذب سرمایه‌ی خوبی شد، طرحی جالب توجه برای توسعه‌ی پلتفرم‌های شخصیت‌های مصنوعی متاورس‌ها ارائه کرده است. فرض کنید شما صاحب یک شرکت هستید و نمی‌خواهید یک «ادمین» با آواتار مجازی را در یک متاورس مسئول معرفی شرکت کنید: این‌جاست که Inworld به میدان می‌آید و یک هوش مصنوعی با آواتار انسانی را برای شما طراحی خواهد کرد.
والمارت به ناوگان لجستیک هوشمند مسلح می‌شود
رقابت بر سر هوشمندسازی زنجیره‌ی تامین و لجستیک روز به روز در حال شدت‌گرفتن است. گوگل و فیسبوک دو رقیب اصلی در این زمینه هستند و شرکت‌های دیگر نیز سعی می‌کنند هر کدام با توجه به مزیت رقابتی خود (ولو در حمل و نقل و آمازون در فروشگاه) وارد این میدان شوند. در همین راستا فروشگاه زنجیره والمارت که بزرگ‌ترین ابرشرکت خرده‌فروشی در ایالات متحده است نیز اعلام کرده است که سیستم حمل و نقل خودران را به فروشگاه‌های خود اضافه خواهد کرد. ناوگانی از کامیون‌های خودران تهیه دیده شده است که قرار است کالاها را از انبار‌های والمارت به فروشگاه‌های والمارت انتقال دهند تا هیچ کدام از فروشگاه‌ها از کالاهای مورد نیاز مردم خالی نباشند. سیستم جدیدِ والمارت به این فروشگاه اجازه می‌دهد نه تنها در هزینه‌های خود صرفه‌جویی کند بلکه زمان‌بندی دقیق و آهنینی را نیز به اجرا درآورد. آیا ما باید به زودی با رانندگان و پیک‌های اسنپ تاکسی و اسنپ فود (که اکنون دو بازوی اصلی لجستیک حمل و نقل و غذایی هستند) خداحافظی کنیم؟ به احتمال زیاد.
فینتک‌ها و بازارِ اجاره: پایین آوردن ریسک اجاره و تضمین آرامش به بازار
بانکداری باز یکی از روند‌های مهم آینده‌ی اقتصاد بشریت است: این بانکداری بر هوش‌های مصنوعی، قرارداد‌های هوشمند و فینتک‌ها استوار است. فینتک‌ها می‌توانند با استفاده از داده‌های بانکی خدماتِ اجتماعی جدیدی را ایجاد کنند که زندگی اجتماعی را آسوده‌تر سازد. این هفته با یکی از ایده‌های جالبِ این حوزه همراهِ شما خواهیم بود: هوشمندسازی نظام اجاره‌ی ملک. پروژه‌ی شرکت آبلیگو بسیار ساده تعریف می‌شود: محاسبه‌ی هوشمندِ رفتارِ مستاجران در دوران اجاره جهت تضمین‌دهی به مالکان. مبتنی بر این ایده، یک شرکت واسطه میان مستاجر و مالک قرار می‌گیرد و با بررسی هوشمند سابقه‌ی مالی و رفتاری مستاجر، نحوه‌ی رفتار اقتصادی و اجتماعی مستاجر را به مالک تضمین می‌دهد و از سوی دیگر می‌تواند با بررسی رفتار مالکان نیز به طور هوشمند بهترین ملک برای اجاره را به مستاجران معرفی نماید. در نهایت این ایده می‌تواند ثبات قیمتی را نیز به یک بازار هدیه دهد زیرا نظام عرضه و تقاضا را نه بر اساسِ «ادعاهای ماکلان و مستاجران» بلکه بر اساسِ داده‌های دقیقِ بانکی تنظیم می‌کند. آیا چنین ایده‌های فینتکی‌ای می‌تواند آشوبِ بازارِ مسکنِ ما را نیز درمان کند؟
