سایبرپژوه– مجله هفتگی سایبرنما ۳۷ با معرفی آخرین و مهم ترین رخدادهای تکنولوژیک دنیا و تبیین اهمیتِ آن‌ها در آینده‌ی بشریت، شما را با مسیر انقلاب تمدنی سایبری آشنا می کند. خبر‌های این هفته‌ی سایبرنما با خبری OpenAI و تولیدِ هوشی مصنوعی که می‌تواند کتاب‌ها را خلاصه کند آغاز می‌شود. سپس به معرفی نسخه‌ی اولیه‌ی کامیون‌های خودرانِ شرکتِ ولوو خواهیم پرداخت. سومین خبر این هفته‌ی سایبرنما به یک اتفاق مهم در پزشکی سایبری اختصاص دارد: تائیدیه‌ی سازمان غذا و داروی آمریکا برای یک هوش مصنوعی که می‌تواند سرطان پروستات را تشخیص دهد. این اولین بار است که هوش‌های مصنوعی به صورت رسمی و با تائیدیه‌ی دولتی قابلیت فروش و عملیاتی‌سازی در حیطه‌ی پزشکی را پیدا می‌کنند و در آخرین خبر، به قانونِ ایالاتی‌ای خواهیم پرداخت که هوش‌های مصنوعیِ ناظر را نظارت می‌کند. با ما در این شماره همراه باشید.
هوش مصنوعی کتاب‌ها را خلاصه می‌کند
هوش‌های مصنوعی به جهتِ افزایشِ توانایی در حوزه‌ی پردازش متن و پردازش زبان طبیعی می‌توانند یک ابزارِ بسیار مهم در پیش‌بردنِ علم باشند. چند ماه پیش بود که از هوش مصنوعی‌ای سخن گفتیم که می‌تواند موضوعات تاثیرگذار علمی را در آینده شناسایی کند و اکنون از هوشی سخن خواهیم گفت که می‌تواند متون را خلاصه کند. این خلاصه‌سازی زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم به طورِ متوسط هر انسانِ متخصص (در هر رشته‌ی علمی یا عملی)۱۰ ساعت در هفته به جست و جوی منابع علمی و خلاصه‌سازی آن‌ها (چه به صورت ذهنی و چه مکتوب) اختصاص می‌دهد. سپردن این وظیفه (و وظایفِ مشابه خلاصه‌سازی) به هوش مصنوعی می‌تواند منجر به صرف‌جویی قابل توجهی در وقت بشود. در آزمایشی که شرکتِ سازنده‌ی این هوش انجام داده است، ۴۰ کتابِ محبوبِ سالِ ۲۰۲۰ انتخاب شده و خلاصه‌سازی هر کتاب به ۲ انسان و هوش مصنوعی سپرده شده است. هر چند این هوش مصنوعی در دریافتِ «بافتارِ متن» ضعیف است اما نتیجه قابلِ قبول بوده است و می‌توان به پیشرفت‌های بعدی امیدوار بود.
عرضه‌ی کامیون‌های خودران توسط ولوو
این روز‌ها اصلی‌ترین پیشرفت‌های تکنولوژی‌های سایبری در دو زمینه‌ی «هوش مصنوعی» و «خودروهای خودران» رخ می‌دهد. هر چند روندِ دوم از بسیاری جهات وابسته به روندِ اول است اما پیشرفت‌های فعلی هوش مصنوعی به اندازه‌ای هست که توسعه‌ی خودران‌ها از سطح تکنولوژی بنیادی به سطح پلتفرم انتقال یافته باشد. در روندِ تکنولوژی‌های خودران دو زیر-روندِ اصلی را مشاهده می‌کنیم: خودروهای شخصی (با پرچم‌داری تسلا و شرکت‌های چینی و کره‌ای) و خودروهای سنگین صنعتی و کشاورزی. هفته‌ی گذشته ولوو نیزاعلام کرد که برنامه‌ریزی بلند‌مدتی برای عرضه‌ی کامیون‌های خودران به جاده‌ها دارد و نسخه‌های اولیه‌ی چنین کامیون‌هایی را هم تولید کرده است. ولوو اعلام کرده است که آینده‌ی صنعت حمل و نقل به کلی برای خودروهای خودران خواهد بود و به همین جهت استراتژی «حمل و نقل به مثابه‌ی یک سرویس» (TaaS) را پیش خواهد گرفت: به این معنا که کامیون‌های خودران باید تحت یک پلتفرمِ واحد به سرویس‌دهی به مشتریان بپردازند.
سایبرنما ۳۷: سازمان غذا و داروی آمریکا یک هوش مصنوعی را تائید کرد
پزشکی سایبری بی‌شک یکی از مهم‌ترین روند‌هایی است که آینده‌ی بشریت را با تغییراتِ چشم‌گیری همراه خواهد کرد. پزشکی سایبری از حوزه‌های گوناگونی تشکیل شده است که یکی از مهم‌ترینِ آن‌ها «تشخیصِ بیماری» (مانندِ تشخیص زودهنگام زوال عقل) است و مهم‌ترین بیماری‌ای که امروزه به تشخیصِ آن نیازمندیم تشخیصِ سرطان است. شرکت‌ها و دولت‌ها تلاش می‌کنند که با استفاده از دقت و یادگیریِ هوش‌های مصنوعی از این ابزار برای تشخیص سرطان‌های مختلف استفاده کنند. حال در هفته‌ای که گذشت، سازمان غذا و داروی ایالات متحده اعلام کرد که تشخیصِ یک هوش مصنوعی در مورد سرطانِ پروستات را تائید می‌کند و گواهی به کار گیری این هوش مصنوعی در پاتولوژیِ لابراتوار‌ها را صادر کرد. این اولین بار است که چنین تائیدی در حیطه‌ی پزشکی و در سطحِ کلانِ دولتی به هوش‌های مصنوعی داده می‌شود و بی‌گمان آغازی است بر ورودِ همه‌جانبه‌ی هوش‌های مصنوعی به جهانِ پزشکی.
قانونِ ایالاتیِ کالیفورنیا جهت نظارت بر هوش‌های مصنوعی آمازون در سایبرنما ۳۷
هفته‌ی گذشته فرماندارِ ایالاتِ کالیفورنیای آمریکا قانونی را به تصویب رساند که به موجبِ آن شرکت‌های «مگا-کارمند» (یعنی شرکت‌هایی که بیش از ۱۰۰۰ کارمند دارند) باید الگوریتم‌های هوش‌ِ مصنوعیِ ناظرِ خود را به دولت‌های محلی ارائه دهند. منظور از هوش‌های مصنوعیِ ناظر، آن هوش‌هایی است که نحوه‌ی فعالیتِ کارمندان (یا کارگران) را نظارت می‌کنند و مطابق با معیار‌ها و الگوریتم‌های از پیش‌طراحی‌شده کارمندان را ارزیابی می‌کنند. توسعه‌ی تکنولوژی‌های تشخیص بصری و هم‌چنین پاندمی کرونا (و دورکاری) منجر به آن شده است که شرکت‌ها به استفاده از هوش‌های مصنوعی برای نظارت رو بیاورند اما قوانینِ طراحی‌شده برای این هوش‌های مصنوعی می‌تواند قوانینی صعب و مخالفِ کراماتِ انسانی باشد. هوش‌های مصنوعی همواره «بایاس» دارند؛ بنابراین نیاز است که یک نهادِ بالادستی نیز آن‌ها را نظارت کند. تدوینِ ساختار‌های حقوقی و مدنی برای تکنولوژی‌های جدید (و به خصوص هوش مصنوعی) فوریت و الزامی است که فراموش کردنِ آن منجر به آثارِ سوء فراوانی در آینده خواهد شد.
