سایبرپژوه– «ربات‌های نرم»، دانشمندان ناسا، پزشکان و سراسر جهان تکنولوژی را شگفت زده کرده اند. طراحی این ماشین‌ها در راستای حفظ طبیعت صورت می گیرد. جذابیت «ربات‌های نرم» در انعطاف‌پذیری و تطبیق پذیری آن‌ها نهفته‌است. دانشمندان ناسا در نظر دارند که روزی منظره ای را به ببینند که در آن، این دست آورد جدید، روی سطح مریخ اسکی می رود!
ربات های نرم؛ بیولوژی نوین از جنس نانو!
این ربات‌ها از ترکیب های نوین پیچیده نانو ساخته شده اند. توابع بیولوژیکی خاص، به آن ها این امکان را داده است تا بسیاری از توانایی های ماهیچه‌های انسان داشته باشند. انتظار می‌رود که ارزش بازار ربات‌های نرم تا سال ۲۰۲۴ به ۲.۱۶ میلیارد دلار برسد. ربات‌های فلزی بسیار محدودتر و آسیب پذیر تر هستند. آن‌ها با سرعت و دقت بالایی ساخته می شوند و معمولا برای کار روی خط مونتاژ بکار می روند اما روبات هایی که انعطاف‌پذیرتر هستند بیشتر با طبیعت همخوانی دارند.
طبیعت، با ربات های نرم، صمیمی تر است!
به گفته پزشگان مشغول در ناسا، طبیعت بیشتر مستعد استفاده از مواد انعطاف‌پذیر (و در عین حال محکم) مانند ماهیچه و غضروف است. تفاوت ساختار های بدنی انسان با ساختار های ربات های آهنی همچون مقایسه یک لولای در و لولای بکار رفته در گوش یک حیوان خانگی است. این ماده می‌تواند برای ایجاد وسایل الکترونیکی کشش‌پذیر و پوشش های محافظ که با اشکال هندسی نامنظم مطابقت دارند، مورد استفاده قرار گیرد. فلز مایع همچنین می‌تواند در الکترودها و اتصالات میانی استفاده شود. ربات اکتبر که اولین ربات نرم است، فوق العاده منحصر بفرد و الهام‌گرفته از ساختار های بدنی اختاپوس است. لاستیک های سیلیکونی مایع مدت‌ها است که اهالی جهان ربات های نرم را به هیجان آورده‌است. به گفته محققان، یکی از کاربری های فوق العادده برای این نوع ربات در نواحی پرخطر همچون ساختمان های تخریب شده یا آتش گرفته است. می‌توان تصور کرد که صدها ربات ارزان و نرم برای بررسی صحنه فرستاده می‌شوند.
بازسازی بدن با ربات های نرم
روباتیک نرم می‌تواند برای ساخت اندام های بدن مخصوصا آنهایی که در به حرکت درآوردن کالبد موجودات زنده نقش حیاتی دارند، مورد استفاده قرار گیرد. پلیمرهای تیتانیوم بر پایه کربن می‌توانند با پلیمرهای مصنوعی ترکیب شوند تا ماهیچه‌های مصنوعی ایجاد کنند. با این حال، ربات‌های نرم هنوز کاملا بدون نقص نیستند، زیرا محرک‌های سیال در اعمال عکس العمل ها و دستوران، کُند عمل می‌کنند. در همین راستا، محققان هاروارد روشی را برای کنترل ربات‌های نرم با استفاده از اسباب‌بازی‌های «پاپ آپ» توسعه داده‌اند. انقباض و انبساط این اسباب‌بازی‌ها منجر به آزاد شدن مقدار زیادی انرژی می‌شود. هنگامی که سرپوش خارجی باد می‌شود، فشار بر روی سرپوش داخلی ایجاد می‌شود. وقتی آن خم می‌شود، آزاد شدن انرژی دستگاه را به جلو می‌راند. ربات‌های نرم این پتانسیل را دارند که به پروژه های فضایی وارد شوند و بدون شک در سال‌های آینده به بخش مهمی از جامعه تبدیل خواهند شد اما هنوز امکانات آن‌ها محدود به تخیل انسان است.
