در یک مفهوم بسیار ملموس، واقعیت مجازی (VR) می‌تواند به ما چشم‌اندازی دیگر از خودمان بدهد و این ممکن است سلامت روان ما را بهبود بخشد.
به عنوان انسان، ما خودمان را از درون می شناسیم (یا حداقل باور داریم که می شناسیم). این ممکن است باعث شود که نسبت به خود انتقادی تر از دیگران باشیم. ما تمام اسرار وحشتناک و کثیف خود را می دانیم و وقتی با خودمان صحبت می کنیم، مجبور نیستیم به هیچ نوع هنجارهای اجتماعی یا حتی ادب عمومی در این مورد پایبند باشیم. اگر بتوانیم روی مشکلات خودمان در قالب مشکلات دیگران تمرکز کنیم، ممکن است با استفاده از عشقی که معمولاً به دیگران می‌دهیم، محبت بیشتری نسبت به خود داشته باشیم. به این ترتیب، فناوری VR می تواند نتایج قابل توجهی در تأثیرگذاری بر خود ما داشته باشد.
سلامت روان بسیار مهم است، اما بسیاری از کسانی که می توانند از صحبت کردن با یک روانشناس سود ببرند، نمی توانند این مسیر را برای حل مشکلات خود طی کنند. اکنون می توانیم امیدوار باشیم که VR بتواند با ارائه درمان ارزان قیمت در آینده در این امر سهیم باشد. این ممکن است از طریق گفتگو با خود باشد. در درمان رفتاری شناختی نیز پتانسیلی وجود دارد که در برنامه ها تعبیه شده است یا توسط آواتارهای هوش مصنوعی تسهیل می شود.
به طور خلاصه، این اثر، جدا از اینکه به خودی خود بسیار جالب است، کاربردهای عملی زیادی نیز خواهد داشت؛ می‌توان از آن برای کاهش تعصبات نژادی مجازی، کاهش تعصبات سنی و… استفاده کرد.
منبع: medium.com
